Is een betekenisvolle dialoog tussen politiek en kunst eigenlijk wel mogelijk?

Antigone leert ons dat het ware lezen een vorm van eindeloos openplooien van lagen is, van steeds dieper verscholen waarheden en inzichten

De fantasie, het tweelingbroertje van het geheugen, stelt ons in staat naar de denkbeeldige overkant te varen, die wij toekomst noemen

Geestelijke scholing bestaat uit de bestudering van de belangrijke boeken die de grootste geesten ons hebben nagelaten

Muzikaal gezien is de opera een concretisering van Schopenhauers doctrine dat het bestaan een ‘web’ is van onbevredigbare verlangens

Ouderdom betekent voor het lichaam ziekte, maar voor de geest gezondheid

De stijl van Petrarca’s brieven draagt een eigen stempel: geen levenloze imitatie van andermans schrijftrant, maar de expressie van een creatieve eigenzinnigheid.

Ieder beroep zou beslist een ideaalbeeld van gezondheid en geluk moeten kennen

In het kielzog van de kritiek op een eurocentrisch blik is er sprake van ‘het einde van de seculariseringstheorie’

Plaatselijke leiders kunnen de vervreemding en de abstractheid van internationale projecten vermijden.

Wij beleven de werkelijkheid vanwege de ervaring van het kwaad en niet andersom.

Het Europese humanisme bleek machteloos tegenover de bestialiteit. Deze bestialiteit ontstond precies in het hart van de hogere cultuur.

Kathedralen zijn niet alleen de mooiste monumenten van onze kunst, maar ook de enige die nog hun integrale leven leiden.

De grenzen van de kunst worden bepaald door uitmuntendheid. Er zijn manieren om die te interpreteren, maar geen manier om eraan voorbij te gaan.

Wie de ironische levenshouding verwerpt of gewoon blind is voor de ironie, zal haar tegenkomen als tragedie.

Hoewel in levensgevaar, bleef Sebastian in Roemenië om getuige te zijn van het leven onder het fascisme.

Elke waarde die tot het uiterste wordt nagestreefd, zal tot tirannie leiden.

Met deze brief aan Albert Camus won Koen Schouwenburg onze essaywedstrijd 2018.

Het vacuüm in de kern van de liberale democratie is snel gevuld geraakt door de moderne identiteitspolitiek.

De grote levensvragen zijn nog net zo onbeantwoord als toen de Babyloniërs naar de sterren zijn gaan kijken.

Het was in een bedreigende sfeer dat de intelligentsia bijeenkwam ter ere van Poesjkin, een groot symbool van nationale eenheid (hoopten ze).

De echte tragedie van Midden-Europa is niet Rusland, maar Europa: het Europa dat stond voor een waarde

Voor een wijs mens is er ook in het grootste succes altijd een element van mislukking

Wat met Tsjechovs hoofdpersoon gebeurt, komt neer op een metamorfose, zonder enige reden.