Nexus 65

‘Mijn school was de universiteit van het leven.’ Met die uitspraak van zijn moeder indachtig sprak Rob Riemen met vrienden die reeds een lange levensreis hebben gemaakt – uitgevers, musici, schrijvers, filosofen, wetenschappers en een vakbondsman. Steeds met centrale vraag: wat heeft het leven je geleerd?

Het weten van je eigen leven wordt gevoed door de herinnering.

De enige manier om vrede in het hart te bereiken is via de liefde of via de muziek.

Zodra je beseft dat alles in het leven voorbijgaat en eindig is, neemt de kwaliteit van je leven toe.

Van de oorlog leerde ik vooral over het wezen van de mens: de minachting, de haat, de laagheid, het bedrog, de wreedheid.

De tragiek van onze tijd is dat in de afgelopen decennia de hoop op een betere wereld is vervaagd en vrijwel geheel verdwenen is.

Alles wat ik heb gedaan, heb ik gedaan uit liefde voor de muziek.

Het is mijn grote succes en genoegen in het leven geweest een spons te zijn, te hebben geweten wanneer ik de spons moest laten vollopen en wanneer ik hem moest uitknijpen, zodat de kostelijke vloeistof naar de juiste plek stroomde.

Niets is zo typerend voor onze tijd als een gesprek met vrouwen op een cocktailparty, want die moeten je vertellen wat een geweldige man ze hebben, dat ze net een huis hebben gekocht, een boot, een schilderij.

Ik zie het als mijn taak met alle middelen die ik tot mijn beschikking heb, het besef over te dragen van wat het betekent mens te zijn.

De jeugd moet het nu zelf uitzoeken. Wij kunnen ze niets nuttigs vertellen, want we hebben gefaald.

Lid zijn van een koninklijke familie is het accepteren van een roeping.

Ik weet niet wat er precies is gebeurd, maar alom heerst het gevoel dat we niets meer kunnen uitrichten, dat we niets kunnen veranderen, dat we machteloos zijn.

Ik ben nostalgisch naar de ambitie van mijn generatie, die ontzettend arrogant was en van onwetendheid op veel gebieden getuigde, maar die ook niet dom was of compleet naïef.

Muziek is door de eeuwen heen steeds weer doorgegeven en dat zegt iets over hoe essentieel muziek voor onze biologie, voor ons leven is.

Kunst is machteloos tegen de demonen van het kwaad, maar toch is het onze plicht om te blijven proberen vol te houden.

In onze barbaarse, ten dode opgeschreven beschaving kan men zonder kunst geen volledig mens zijn, en dat is per slot van rekening ons enige ware doel in dit aards moeras.

In een echte uitgeverij heb je geen marketingmensen nodig, maar gepassioneerde mensen die over kennis beschikken.

Het blijft een van mijn diepste overtuigingen: de enige echte motor achter vooruitgang en het laten voortbestaan van beschaving is onderwijs, het echte onderwijs.

Europa is niet dood. Het is een klein vlammetje, een klein lampje, en in mijn hele leven ben ik ermee bezig geweest om dat te laten branden.

Als het noodlot je treft, moet je blijven werken, maar laat het zinvol werk zijn.